สวัสดีค่ะ ช่วงเทศกาลสงกรานต์เป็นวันหยุดยาวนุ้ยก็ได้เวลาออกเที่ยวอีกแล้วนะคะ เมื่อก่อนก็จะไปตามต่างจังหวัดบ้าง ไปประเทศลาวบ้าง แต่จากครั้งล่าสุดที่ผจญรถติดบนถนนยาวนานก็เข็ดเลยค่ะ ขอหนีไปทางเครื่องบินบ้างแล้วกัน จุดหมายปลายทางของทริปนี้อยู่ที่ประเทศอินโดนีเซีย
จริงๆ แล้ว กลุ่มนุ้ยเคยวางแผนจะไปที่นี่ตั้งแต่เมื่อประมาณ 2-3 ปีก่อน แต่ก็โดนสายการบินยกเลิกเส้นทาง จากนั้นก็มีข่าวเครื่องบินตกเรื่อยมา สมาชิกก็ถอนตัวกันไป กว่าจะลงตัวก็ปีที่แล้วเลยจัดการจองตั๋วล่วงหน้ากันแบบยาวนานเพื่อความประหยัดค่ะ (ค่าตั๋วเครื่องบินไปกลับประมาณ 3,800 บาท ไม่รวมค่าโหลดกระเป๋า) แต่มีเวลานานก็ดีตรงที่เรามีเวลาเตรียมตัวหาข้อมูลกัน พอถึงช่วงเวลาที่ใกล้ๆ จะเดินทางเราก็ต้องมาเจอปัญหาการเปลี่ยนเวลาของสายการบินอีกรอบ ก็ต้องทำใจและปรับเปลี่ยนแผนการเดินทางกันใหม่ ทริปนี้เหนื่อยตั้งแต่ก่อนเดินทางไปเลยนะคะ
พวกนุ้ยออกเดินทางกันวันที่ 13 เมษายน 2559 เวลา 15.30 น. ไปถึงสนามบินสุราบายาเวลาประมาณทุ่มครึ่ง ใครจะเดินทางไปพอลงจากเครื่องไปต้องรีบไปแย่งกันเข้าห้องน้ำจุดแรกนะคะ เพราะสนามบินนี้ห้องน้ำเยอะมาก ตลอดทางเลื่อนเข้าสนามบินจะมีห้องน้ำประมาณ 4-5 จุด สนามบินสะอาดและใหม่มากค่ะ แอบอายสนามบินดอนเมืองบ้านเราเลย ตอนนี้ห้องน้ำที่ดอนเมืองสกปรกและไม่เพียงพอมากๆ จะเข้าแต่ละครั้งต้องต่อคิวกันยาว ที่สนามบินมี Free WIFI ด้วย วิธีการเข้าก็จิ้มๆ ตามปุ่มที่ขึ้นมาให้เข้าเครือข่ายนั่นแหล่ะ (ไม่มีภาษาอังกฤษค่ะ) ที่สนามบินนี้เค้าจะไม่ให้คนที่ไม่ได้เดินทางเข้ามานะคะ จะมีเจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วเครื่องบินที่ประตูเลย ถ้านัดรถมารับต้องเดินออกมาหาเค้าที่ด้านนอกเลยค่ะ
ที่อินโดนีเซียสูบบุหรี่กันหนักมากค่ะ ออกมาจากสนามบินปุ๊บเจอมวลบุหรี่หนาแน่นมาก เล่นเอาหายใจแทบไม่ออกกันเลยทีเดียว มาถึงปุ๊บก็เจอปัญหาปั๊บ คนขับรถที่เราคุยไว้เค้าไม่มาด้วยตัวเองค่ะ ส่งคนอื่นมาแทนซึ่งสื่อสารภาษาอังกฤษได้น้อยมาก ตอนนั้นกลัวโดนหลอกก็กลัวเพราะพวกเรามีแต่ผู้หญิงและเด็ก มืดก็มืด แถมคุยกันก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ต้องใช้ทักษะการสื่อสารทุกอย่างเลยค่ะ บอกให้พาพวกเราไปร้านอาหาร ก็ขับรถนานมากไม่ได้กินซักทีเราเลยตกลงที่จะซื้ออาหารในซุปเปอร์มาร์เก็ตมารองท้องแทน เห็นซุปเปอร์อยู่ข้างทางก็ชี้ให้จอดเลยค่ะ ของที่อินโดฯ ราคาไม่แพงนะคะ พอๆ กับบ้านเราเลย
ได้อาหารแล้วทีนี้ก็ต้องการซิมการ์ดค่ะ เผื่อว่าพวกเราหลงกันจะได้ติดต่อกันได้ เวลาล่วงไปจนเกือบเที่ยงคืนจนพวกเราตัดใจเค้าก็จอดข้างทาง ตอนนั้นกลัวนะคะ นึกว่าโดนหลอกมาปล้น 555 เค้าพามาร้านมือถือค่ะ ปัญหาเกิดเลย เจ้าของร้านสื่อสารภาษาอังกฤษไม่ได้เลย คนขับรถก็งูๆ ปลาๆ เราใช้เวลากันเกือบครึ่ง ชม. เพื่อซื้อซิมการ์ด (ตอนนั้นขำมากกว่าจะหงุดหงิด ต้องเดาเอาว่าเค้าต้องการจะบอกอะไรเรา) ที่นี่ไม่มีที่ตัดซิมเป็นชิ้นเล็กสำหรับใส่ iphone 5 นะคะ ท้องอิ่ม มีซิมการ์ดแล้ว ทีนี้ก็ได้เวลานอนค่ะ หลับๆ ตื่นๆ ไปตลอดทาง จนถึงจุดชมวิวก่อนถึงที่พักเค้าก็จอดให้พวกเราเก็บแสงเช้ากันประมาณตีสี่กว่าๆ อ้อ! ที่หมายแรกของพวกเราคือ คาวาอีเจ้น และบริเวณใกล้เคียงค่ะ
อากาศที่นี่ค่อนข้างเย็นมากเลยค่ะ นุ้ยกะไว้ว่าคงไม่เย็นเท่าไหร่เลยเอาเสื้อกันหนาวแบบบางไปตัวเดียว ยืนถ่ายรูปถึงกับสั่นเลย
ที่นี่สว่างเร็วมากค่ะ ตีห้าครึ่งฟ้าก็สว่างโร่แล้ว
ฟ้าสว่างแล้วได้เวลาเดินทางไปที่พักค่ะ .....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น